Μια περίεργη βιασύνη

Αμέσως μετά τις φετινές εκλογές, η κυβέρνηση ανακοίνωσε την πρόθεσή της να υπερβεί τη συνταγματική απαγόρευση (άρθρο 16 παρ. 5 και 8) ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων στην Ελλάδα διά της σύναψης διεθνών συμφωνιών με αλλοδαπά πανεπιστημιακά ιδρύματα. Ακριβώς πριν από μία εβδομάδα, σε αυτήν εδώ την εφημερίδα, δημοσιεύθηκε υποστηρικτικό της κυβερνητικής πρόθεσης άρθρο των καθηγητών Ευάγγελου Βενιζέλου και Βασίλειου Σκουρή, με τίτλο «Μη κρατικά ΑΕΙ: η σύμφωνη με το ενωσιακό δίκαιο ερμηνεία του Συντάγματος». Είχε προηγηθεί, σε ηλεκτρονικό περιοδικό, συγγενούς περιεχομένου γνωμοδότηση του καθηγητή Αντώνη Μανιτάκη. Δεν χρειάζεται να επαναλάβω, λόγω έμπρακτης επανειλημμένης απόδειξης, τον σεβασμό και την τιμή που αποδίδω στα τρία αυτά πρόσωπα. Γι’ αυτό θα ήθελα να εκφράσω δημόσια μια διαφορετική άποψη – ο δάσκαλος όλων μας, ο Δημήτρης Τσάτσος, έλεγε ότι δεν υπάρχει καλύτερος τίτλος τιμής για έναν καθηγητή από την αμφισβήτηση από μαθητή του. Δεν ισχυρίζομαι ότι η δική μου άποψη είναι αναγκαστικά η ορθή, αλλά ότι η δική τους δεν αποτελεί θέσφατο.