Ηταν τέτοιες μέρες, το 2019. Η οικονομική κρίση έμοιαζε, πλέον, παρελθόν και εμείς, εν τω μεταξύ, είχαμε επινοήσει αλτέρνατιβ «πολυτέλειες». Ετοιμαζόμαστε για «εύφορα», ύστερα από χρόνια, Χριστούγεννα. Και στο Διαδίκτυο είχε σηκωθεί, θυμάμαι, μέγα θέμα για τον στολισμό της Βασιλίσσης Σοφίας, που λέγαμε ότι παρέπεμπε σε ηλεκτρικές ψησταριές, και για την επιδρομή της Αστυνομίας στο σπίτι του Δημήτρη Ινδαρέ. Θέματα, δηλαδή, στο πλαίσιο της κανονικότητας μιας αψίκορης και πολιτικοποιημένης κοινωνίας όπως η ελληνική. Βέβαια, στα δελτία ειδήσεων ανέφεραν, προς το τέλος και μάλλον στα πεταχτά, κάποια επιδημία στην Κίνα. Σιγά μη μας ένοιαζε. Η Κίνα ήταν πολύ μακριά. Και οι επιδημίες, ως θανατηφόρα απειλή, ακόμη μακρύτερα από την εποχή μας. Τρεις μήνες αργότερα, κλειδαμπαρωνόμασταν στα σπίτια μας, «…δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα» απέναντι σε μια πραγματικότητα που έμοιαζε με επιστημονική φαντασία. Τόσο πρωτόγνωρη, που δεν μας άφηνε καν το περιθώριο να «…προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή