Πραγματικότητα

Πολλές φορές η πολιτική κριτική αρνείται την πραγματικότητα. Αν όχι ρητά, υπόρρητα. Είναι τότε σημαντικό να θέτουμε στους εαυτούς μας ένα ερώτημα: Μήπως εθελοτυφλούμε; Και πιο συγκεκριμένα: Πώς θα είναι τα πράγματα αν κάνουμε μία αλλαγή, και πώς αν τα αφήσουμε ως έχουν; Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η τροπολογία Καιρίδη για την τακτοποίηση της διαμονής εργαζόμενων αλλοδαπών και της οικογένειάς τους. Είναι δεδομένο ότι υπάρχουν χιλιάδες μετανάστες εντός της επικράτειας δίχως άδεια διαμονής, που υποαπασχολούνται σε μαύρη εργασία, που ζουν στην αβεβαιότητα, που δεν συνεισφέρουν στο ασφαλιστικό σύστημα, ενώ στην επαρχία υπάρχει ιδιαίτερη ζήτηση για συγκεκριμένη απασχόληση που δεν καλύπτεται από το διαθέσιμο δυναμικό. Με αυτό το δεδομένο, πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα αν υιοθετηθεί η τροπολογία; Και πώς αν παραμείνουμε συμβιβασμένοι στο αδιέξοδο; Επίσης, οι άνθρωποι αυτοί μπορεί να έχουν παιδιά, που ζουν στη χώρα. Είναι ρεαλιστικό να δοθεί δικαίωμα πρόσβασης στην εργασία στους γονείς, αλλά π.χ. να κλείναμε τα μάτια στη διαμονή των παιδιών;