Την περασμένη εβδομάδα έφυγε από τη ζωή, και την ελληνική θεατρική ζωή, ο Γιώργος Μιχαλακόπουλος (1938 -2023), μια μείζων προσωπικότητα της ελληνικής ηθοποιίας. Επιμένω στον όρο «ηθοποιία», διότι η γλώσσα μας έχει παγκοσμίως το προνόμιο, λόγω και της γενέθλιας καταγωγής του θεάτρου στην ιστορία της ανθρωπότητας, από την πρώτη στιγμή να ορίσει τα πνευματικά και ηθικά γνωρίσματα της υποκριτικής τέχνης. Το ότι η λέξη «υποκριτική» πέρασε με άλλο νόημα στην ελληνική γλώσσα δείχνει και τη δυναμική της επιρροή στην ανθρώπινη κοινωνία. «Υποκρίνομαι» σημαίνει «μιλάω πίσω από μια προσωπίδα», άλλη έξοχη έννοια «υποδύομαι», «φοράω πάνω από τα οικεία ενδύματα άλλα, που χαρακτηρίζουν άλλη τάξη, άλλο γούστο, άλλη ηθική και άλλη, συχνά, ηλικία, συχνότατα και άλλο φύλο»!

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή