O σοβάς στο ντουβάρι

Ελάτε να κάνουμε μια υπόθεση που βρίσκεται στη σφαίρα του αδιανόητου. Είμαστε στην καρδιά της άνοιξης, λίγες εβδομάδες πριν στηθούν οι ευρωπαϊκές κάλπες. Και ο Μητσοτάκης φέρνει στη Βουλή το νομοσχέδιο για τον γάμο ομοφύλων. Τι πιστεύετε ότι θα συμβεί; Θα είναι η τέλεια καταιγίδα για τον εκλογικό σχεδιασμό της ΝΔ; Θα πρόκειται για μια κίνηση πέρα από κάθε πολιτική λογική ή για ένα σπουδαίο κόλπο; Ας πούμε ότι το κάνει. Και βγαίνει στο μπαλκόνι λέγοντας ότι οι καιροί δεν ευνοούν τις ιδεολογικές αγκυλώσεις και την προσκόλληση στο παρελθόν. Η κυβέρνηση θα συνεχίσει το μεταρρυθμιστικό της έργο υπακούοντας στα προτάγματα της εποχής. Τι θα γίνει στις κάλπες; Θα φύγει κόσμος προς τον Βελόπουλο και τον Νατσιό ή θα φουντώσει πάλι ο έρωτας με το κεντρώο ακροατήριο; Ενδεχομένως να συμβούν και τα δύο. Και ο Μητσοτάκης θα διαβεί τον δικό του Ρουβίκωνα, βαδίζοντας σε ένα πολιτικό περιβάλλον οριοθετημένο με μεγαλύτερη σαφήνεια στον χώρο του Κέντρου. Ναι, το ξέρω ότι δεν γίνονται αυτά τα πράγματα. Εδώ φτάσαμε να υπολογίζουμε ως σοβαρές ακόμα και τοποθετήσεις που βρίσκονται στη σφαίρα της γραφικότητας – δείτε τι έγινε με τη σημαία του Νατσιού. Σε πρώτη ματιά δείχνει, αν όχι αυτοκτονικό, τουλάχιστον πολιτικά επιζήμιο να αγνοήσεις τις οχλήσεις από τα δεξιά. Μια μετωπική σύγκρουση δεν θα έδειχνε σοφή επιλογή. Ούτως ή άλλως η ηγεμονία του Μητσοτάκη είναι αδιαμφισβήτητη, συνθήκη που του δίνει την ευχέρεια να κινηθεί με ελαφρύ βηματισμό, σχεδόν στις μύτες των ποδιών. Αυτό κάνει και τώρα. Ωστόσο υπάρχουν κάποιες στιγμές που σε κάνουν να απορείς, να σκέφτεσαι μήπως η ακροδεξιά σκιά στον τοίχο της κυβέρνησης είναι πολύ μεγαλύτερη από το μέγεθος που στην πραγματικότητα αντιπροσωπεύει.