«Οι πρώτες ομαδικές συναντήσεις ήταν αξέχαστες. Ο Τερίμ θα έπαιρνε μια κιμωλία, θα σχεδίαζε έντεκα κύκλους στον πίνακα. Κάθε ένας αντιπροσώπευε έναν παίκτη στο γήπεδο. Ωστόσο, στο μέσο της συζήτησης, ο πίνακας θα γέμιζε με βέλη και άλλα γράμματα που έγραφε και ήταν αδύνατο να καταλάβουμε σε ποιον κύκλο έδειχναν. Ο πίνακας γινόταν χάλια και ήταν αδύνατον να ξεχωρίσουμε παίκτες και θέσεις για τον καθένα. Με λίγα λόγια, απόλυτο χάος. Ενα χάος όπου μόνο ο τερματοφύλακας ήταν σίγουρος για το πού παίζει».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή