Πάρε βαθιά ανάσα, η κλεψύδρα έχει γυρίσει, ο χρόνος φτάνει στο τέλος. Είναι οι μέρες των απολογισμών, των σχεδίων, των ονείρων, της γλυκιάς μελαγχολίας. Για όσα έφυγαν, για όσα δεν ήρθαν. Είναι η στιγμή των υποσχέσεων. Για όλα όσα προσδοκάς να έρθουν. Κλείνεις τα μάτια για να συγκεντρωθείς, προσπαθείς να δεις σε fast forward όλα όσα συνέβησαν μέσα στη χρονιά. Ξεκινάς την αναπόληση με μήνες, διακόπτεις, όχι, όχι, πάλι από την αρχή. Δεν πρέπει να ξεχάσεις κάτι, δεν θέλεις να αφήσεις πίσω τίποτα. Περίπου ό,τι κάνεις και στη ζωή. Οσα θυμάσαι δεν θα τα χάσεις ποτέ. Το μόνιμο άγχος της απώλειας.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή