Κεντροαριστερές διαδρομές και αμηχανία για τους ψηφοφόρους

Από το 2012 και τη ριζική αποευθυγράμμιση του κομματικού συστήματος που ως κύρια έκφραση είχε τη μετατόπιση ενός μεγάλου τμήματος κεντροαριστερών ψηφοφόρων από το ΠΑΣΟΚ στον αναδυόμενο τότε ΣΥΡΙΖΑ, ο πάλαι ποτέ εκφραστής της σοσιαλδημοκρατίας στην Ελλάδα είχε θέσει ως βασικό στόχο για την επανάκαμψή του τον επαναπατρισμό αυτών των ψηφοφόρων. Η συγκεκριμένη τάση έφτασε στο απόγειό της τον Ιανουάριο και τον Σεπτέμβριο του 2015 ενώ άντεξε και στην εκλογική αναμέτρηση του 2019. Κατά τη διάρκεια της θητείας της αείμνηστης Γεννηματά ο στόχος παρέμενε σταθερός, όλα όμως τα δημοσκοπικά δεδομένα της εποχής έδειχναν ότι η ροή μεταξύ των δύο κομμάτων είχε σταματήσει, καθώς από τη μία πλευρά οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ δεν εκδήλωναν καμία πρόθεση επανόδου, οι δε ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ στα σχετικά ερωτήματα απαντούσαν ότι θα προτιμούσαν το κόμμα τους να συμμετάσχει σε μία κυβέρνηση συνεργασίας με τη ΝΔ παρά με τον ΣΥΡΙΖΑ. Στους ψηφοφόρους και τα στελέχη του τότε ΚΙΝΑΛ υπήρχε μία διάχυτη αίσθηση ρεβανσισμού απέναντι στον αριστερό λαϊκισμό που θεωρούσαν ότι εξέφρασε το κόμμα της ανανεωτικής Αριστεράς το οποίο ποτέ δεν αποδέχτηκαν ως φορέα της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας και της ελληνικής Κεντροαριστεράς.