Η κανονικοποίηση των ιδεών της Ακροδεξιάς

Από το Παρίσι μέχρι την Ουάσιγκτον, από τις Βρυξέλλες μέχρι το Λονδίνο, η μετανάστευση βρίσκεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος με τρόπο που είχε να συμβεί χρόνια. Η ΕΕ μόλις συμφώνησε, έπειτα από χρόνια διαπραγματεύσεων, σε νέους, αυστηρότερους κανόνες. Στη Γαλλία, Δεξιά και Ακροδεξιά κατάφεραν να επιβάλουν στην κυβέρνηση Μακρόν έναν νέο, σκληρό νόμο για τη μετανάστευση. Στη Γερμανία, ο Σοσιαλδημοκράτης καγκελάριος Ολαφ Σολτς ανακοίνωσε: «Πρέπει να αρχίσουμε να απελαύνουμε σε μεγάλη κλίμακα». Στη Σουηδία, εν μέσω ενός κύματος βίας των ναρκωτικών, ο Ουλφ Κρίστερσον δήλωσε τον Σεπτέμβριο: «Οδηγηθήκαμε εδώ εξαιτίας μιας ανεύθυνης μεταναστευτικής πολιτικής». Στη Βρετανία, το νομοσχέδιο που προβλέπει απέλαση των αιτούντων άσυλο στη Ρουάντα συνεχίζει την κοινοβουλευτική του πορεία. Στις ΗΠΑ, οι Ρεπουμπλικανοί εξαρτούν τη βοήθεια προς την Ουκρανία από περισσότερα κονδύλια για τη θωράκιση των συνόρων με το Μεξικό. Αυτή η ατμόσφαιρα επικρατεί. Ενόψει μιας σειράς κρίσιμων εκλογών το 2024 (για το Ευρωκοινοβούλιο, σε αρκετά γερμανικά κρατίδια, πιθανότατα στη Βρετανία και φυσικά στις ΗΠΑ), οι μετριοπαθείς δυνάμεις (ένα ευρύ φάσμα που εκτείνεται από τη σοσιαλδημοκρατική Αριστερά μέχρι τη χριστιανοδημοκρατική Δεξιά) προσπαθούν να αναχαιτίσουν την άνοδο της Ακροδεξιάς με νέους νόμους για τη μετανάστευση. Τελικά, όμως, την καταπολεμούν με τον τρόπο αυτόν ή την ενισχύουν;