Φέτος, πέρασα πολλές ώρες έχοντας στο μυαλό μου ένα μικροσκοπικό, υπέροχο άγαλμα: ένα κυκλαδικό ειδώλιο. Βρισκόταν καθισμένο στο γραφείο μου επί μήνες (φυσικά, πρόκειται για αντίγραφο) και με ενέπνευσε να γράψω μια ιστορία για την απαγωγή του: «Το Ειδώλιο» (εκδόσεις Ψυχογιός). Αφηγήθηκα τη μοίρα αυτού του μικρού γλυπτού για να βοηθήσω ένα νέο κοινό να κατανοήσει γιατί η κλοπή αρχαίων τεχνουργημάτων συνιστά έγκλημα κατά της χώρας-θύματος. Αν και το μυθιστόρημα διαδραματίζεται κατά κύριο λόγο στην Αθήνα, ο Ελγιν παραμονεύει διαρκώς στο βάθος της πλοκής, όπως και οι γκρίζες, χωρίς παράθυρα αίθουσες του Βρετανικού Μουσείου.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή