Πάντα αυτές τις τελευταίες μέρες της χρονιάς που φεύγει, θέλεις – δεν θέλεις, κάνεις έναν απολογισμό των κακών στιγμών και των λανθασμένων πράξεων, ακόμα και των αθέμιτων τρόπων που χρειάστηκε να μετέλθεις, υπακούοντας συχνά στο θυμικό. Διακονώ την κριτική από το 1956, όταν δημοσιεύτηκε το πρώτο μου κείμενο στον ημερήσιο Τύπο και στα λογοτεχνικά περιοδικά. Κοντά 70 χρόνια μιας περιπέτειας να σταθεί κανείς σε έναν χώρο, όπως η δημόσια γραφή σε μεγάλες καταθέσεις. Οταν αποφασίζεις, κατόπιν βέβαια παραγγελίας, να γράψεις σε έντυπα με ευρύ αναγνωστικό κοινό, και ως προς την εκπαιδευτική πορεία του και με διάφορο παντελώς τρόπο του σκέπτεσθαι, αφού οι εφημερίδες ευρείας κυκλοφορίας και ιστορίας στον τόπο έχουν ως αναγνώστες λαϊκούς ανθρώπους και πανεπιστημιακούς ειδικούς, πρέπει, αν θέλεις να διατηρήσεις το πόστο σου, να ικανοποιήσεις και τους δύο.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή