H δολοφονία, την περασμένη Τρίτη, ενός ανώτατου στελέχους της Χαμάς στον Λίβανο (που αποδόθηκε στο Ισραήλ), οι πολύνεκρες επιθέσεις που σημειώθηκαν την επομένη στο Ιράν (για τις οποίες την ευθύνη έχουν είτε οργανώσεις που συνδέονται με το Ισραήλ είτε τρομοκρατικές οργανώσεις (όπως το Ισλαμικό Κράτος) και οι συνεχιζόμενες επιθέσεις εναντίον εμπορικών πλοίων στην Ερυθρά Θάλασσα (που προκάλεσαν γραπτή προειδοποίηση των Ηνωμένων Πολιτειών και 12 συμμάχων τους προς τους αντάρτες Χούθι της Υεμένης) δημιουργούν έντονες ανησυχίες ότι ο πόλεμος του Ισραήλ στη Γάζα θα μετατραπεί σε έναν περιφερειακό πόλεμο στη Μέση Ανατολή όπου θα εμπλακούν και οι ΗΠΑ.

Οπως είπε στους «New York Times» ο ναύαρχος εν αποστρατεία Τζέιμς Σταυρίδης, πρώην επικεφαλής των ΝΑΤΟϊκών δυνάμεων στην Ευρώπη, «οι πιθανότητες να ξεσπάσει ένας περιφερειακός πόλεμος έχουν αυξηθεί από 15% σε 30%. Το ποσοστό είναι σχετικά χαμηλό, είναι όμως υψηλότερο από πριν, και ασφαλώς είναι δυσάρεστα υψηλό».

Από τότε που η Χαμάς πραγματοποίησε τις τρομοκρατικές της επιθέσεις κατά του Ισραήλ, στις 7 Οκτωβρίου, η κυβέρνηση Μπάιντεν προσπαθεί να αποσοβήσει αυτόν τον κίνδυνο. Με τον ίδιο στόχο ξεκινά περιοδεία και ο αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Αντονι Μπλίνκεν, ο οποίος θα συναντηθεί εκτός απροόπτου αύριο με τον Κυριάκο Μητσοτάκη στα Χανιά. Πολλοί αναλυτές υποστηρίζουν ότι το Ιράν και η Χεζμπολάχ δεν επιθυμούν επέκταση του πολέμου και ότι το Ιράν μπορεί να βρίσκεται πίσω από πολλές επιθέσεις στη Μέση Ανατολή, αλλά δεν έχει επιτεθεί ως τώρα ευθέως κατά των ΗΠΑ ή του Ισραήλ. Ομως τα μέτωπα πληθαίνουν. Και ο αριθμός των πολεμικών πλοίων που πλέουν γύρω από την Ερυθρά Θάλασσα αυξάνεται διαρκώς.

Μαζί με την αποφασιστικότητα λοιπόν που απαιτείται για την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας, χρειάζεται και ψυχραιμία προκειμένου να διατηρηθούν οι παγκόσμιες ισορροπίες σε μια ιδιαιτέρως εύθραυστη περιοχή. Οπως χρειάζεται και ένα στρατηγικό σχέδιο που θα περιγράφει τις προϋποθέσεις για να υπάρξει μια διαρκής και δίκαιη ειρήνη στη Μέση Ανατολή. Μια από τις προϋποθέσεις αυτές – δεν θα κουραστούμε να το επαναλαμβάνουμε – είναι η δημιουργία ενός βιώσιμου παλαιστινιακού κράτους.