Εγκλήματα σε μεγάλες δόσεις

Χειμώνας, απόγευμα κι έχεις την τύχη να είσαι στο σπίτι σου. Στη ζεστούλα  σου, με την κουβερτούλα σου και μια κούπα ζεστό καφέ που την κρατάς με τα δύο χέρια σου όπως τα κορίτσια στις διαφημίσεις. Στιγμές οικιακής χαλάρωσης και σπιτικής ευτυχίας. Απέναντι από μία τηλεόραση. Η οποία μεταδίδει ρεπορτάζ για «οικιακά» εγκλήματα. Τυλίγεσαι περισσότερο στην κουβέρτα, πίνεις μια γουλιά καφέ και έτσι, μέσα στην ισορροπία του σπιτιού σου ακούς για τις ανισορροπίες άλλων σπιτιών. Σοκάρεσαι, φρικάρεις, εξοργίζεσαι. Μέχρι να ακούσεις για το επόμενο έγκλημα. Και είναι σαν να πλησιάζει, βήμα – βήμα, αυτή η απειλή τη δική σου μακαριότητα. Είναι κι εκείνη η «γειτόνισσα», η όποια «γειτόνισσα», που με τα καθημερινά ψώνια στα χέρια, μπροστά από την πόρτα του σπιτιού, μιλάει στην κάμερα. «Ηταν μια χαρά άνθρωπος. Καλοσυνάτος, καλοσυνάτη, πρόθυμος, πρόθυμη με όλους. Δεν το φανταζόμαστε».