Εδώ ταιριάζει γάντι: ήταν στραβό το κλήμα, το ‘φαγε κι ο γάιδαρος. Ως… γάιδαρος στη συγκεκριμένη περίπτωση εμφανίζεται ο Σαρλ Μισέλ. Σαν να μην είχε τόσα άλλα, η Ευρωπαϊκή Ενωση (ΕΕ) μπήκε κάπως βεβιασμένα και απρόσμενα, με την έναρξη του νέου έτους, στη λογική (και αβεβαιότητα) της αναζήτησης της νέας πολιτικής και θεσμικής ηγεσίας της για την επόμενη πενταετία. Και μπήκε στη λογική αυτή λόγω της πρωτοφανούς απόφασης του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου (της συνόδου κορυφής των αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων) Σαρλ Μισέλ να συμμετάσχει στις ευρωεκλογές (6-9 Ιουνίου) προκειμένου να διεκδικήσει μια θέση στο νέο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (ΕΚ) των 720 μελών. Ανακοίνωσε δε την απόφασή του αυτή χωρίς προηγουμένως να έχει ενημερώσει θεσμικά το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Θα κατέβει στις ευρωεκλογές με τους βέλγους Φιλελεύθερους, οι οποίοι εκλέγουν δύο με τρεις βουλευτές, ένας εκ των οποίων θεωρείται βέβαιο ότι θα είναι ο Σαρλ Μισέλ (με απώτερο στόχο να εκλεγεί πρόεδρος της Ευρωβουλής ίσως). Αυτό σημαίνει ότι ευθύς με την ανάληψη των ευρωβουλευτικών καθηκόντων του γύρω στις 15 Ιουλίου θα πρέπει να παραιτηθεί από την προεδρία του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Ετσι η ανώτατη αυτή πολιτική θέση στη θεσμική πυραμίδα της Ενωσης θα εκκενωθεί πέντε μήνες πριν από την κανονική λήξη της θητείας (30 Νοεμβρίου). Καθώς ο Σαρλ Μισέλ βρίσκεται στη θέση αυτή για δεύτερη θητεία δυόμισι ετών, η Συνθήκη (Λισαβόνας) δεν επιτρέπει τρίτη ανανέωση / εκλογή. Και ως εκ τούτου αδράχνει την ευκαιρία να περάσει στην Ευρωβουλή αφήνοντας πολιτικά ακέφαλο το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ