«Ενας μεγάλος σεισμός στην Ελλάδα είναι αναπόφευκτος»

Συνάντησα τον Κωνσταντίνο Συνολάκη το μεσημέρι των Θεοφανίων στην Ταβέρνα των Φίλων στον Κολωνό. Λόγω της ημέρας, όσο εμείς συζητούσαμε, γύρω από τον 68χρονο ακαδημαϊκό είχε στηθεί ένα μικρό πανηγύρι από Φώτηδες της γειτονιάς που επέλεξαν να γιορτάσουν στο νέο αυτό εστιατόριο με τη διακριτική εσάνς παλιάς αθηναϊκής ταβέρνας. Λευκά τραπεζομάντιλα, παλιά βαρέλια, κουρτινάκια, γιασεμιά και πιάτα βασισμένα σε ελληνικές πρώτες ύλες. Πρώτοι στο τραπέζι μας έφτασαν οι ζοχοί. «Πολύ ωραία είναι τα χόρτα, δοκιμάσατε;», με ρωτά ο καθηγητής Φυσικών Καταστροφών, ενώ από τα ηχεία ακούγεται το μουσικό θέμα από τον «Νονό» του Κόπολα. «Εχουν κρατήσει το στυλ της παλιάς αθηναϊκής ταβέρνας εδώ», σχολιάζει, και ο Γιώργος – ένας εκ των νέων ιδιοκτητών της – που μας ακούει το επιβεβαιώνει. Η κουβέντα μας ξεκινά από τη γειτονιά όπου ο ίδιος μεγάλωσε τη δεκαετία του ’60, την Κυψέλη. Για την πλατεία της οποίας ο Χρήστος Βακαλόπουλος έγραφε στο μυθιστόρημά του «Η γραμμή του ορίζοντος» ότι κάποτε ήταν το κέντρο του κόσμου, με τις ηρωίδες του βιβλίου του, μάλιστα, να πιστεύουν ότι πρώτα έγινε η πλατεία της Κυψέλης και αργότερα σχηματίστηκε γύρω της ο υπόλοιπος κόσμος. «Γεννήθηκα στην Αγίου Μελετίου στην Κυψέλη», λέει ο Κωνσταντίνος Συνολάκης. «Κι εκεί έμεινα μέχρι την Ε΄ Δημοτικού. Θυμάμαι που πηγαίναμε βόλτες το βράδυ και πραγματικά ήταν το κέντρο του κόσμου. Θυμάμαι το σουλατσάρισμα, ανθρώπους στους δρόμους, τα καφενεία γεμάτα, ένα παρκάκι με άμμο που παίζαμε. Το απίθανο που μου έχει μείνει από εκείνη την εποχή ήταν ότι κυκλοφορούσε ένας ηθοποιός, ο Σταυρίδης, κι εμείς τα παιδιά επειδή τον βλέπαμε στις ταινίες δεν το πιστεύαμε ότι ήταν ανάμεσά μας. Ηταν σαν να έβλεπες έναν σταρ του Χόλιγουντ. Για εμάς τότε αυτό ήταν. Και μου άρεσε πολύ και η Πλατεία Αγίου Γεωργίου, με τους φανοστάτες με τα αγγελάκια. Είναι τόσες οι παιδικές αναμνήσεις από την Κυψέλη που, όταν πηγαίνω εκεί, δεν βλέπω ασχήμιες, βλέπω τα παιδικά μου χρόνια», λέει χαμογελώντας.