Την εποχή των νιάτων μου, σε εμάς τα κορίτσια δεν άρεσαν τα «καλά παιδιά». Τους λέγαμε «φλούφληδες», «μπούληδες», «φλωράκια», «παιδιά της μαμάς». Βέβαια, δεν νομίζω ότι ξέραμε τι ακριβώς εννοούσαμε όταν λέγαμε «καλά παιδιά». Μάλλον αυτά που δεν ξέφευγαν από τις νόρμες του καθωσπρεπισμού. Που ήταν ευπρεπή, ευγενή, συστήνονταν στους γονείς μας όταν τηλεφωνούσαν στο σπίτι. Ποιοι μας άρεσαν; Οι τζόρες, τα μαγκάκια, αυτοί που δεν σήκωναν και πολλά. Να το πω αλλιώς; Αυτοί που δεν ήταν αναμενόμενοι, που δεν μας έκαναν να βαριόμαστε. Με τους άλλους πλήτταμε. Κι αν κοιτάξει κάποιος τα πρότυπα της δεκαετίας του 1980, αυτό ήταν και το μοντέλο της εποχής. Για παράδειγμα, ο κιθαρίστας – πρωταγωνιστής στο κλιπ του «La isla Bonita» της Μαντόνα. Μουντρούχος, άγριος και σέξι.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή