Ποιος αγνοεί τη δυναμική του αθλήματος;

Η μάχη για την κάθαρση στο ποδόσφαιρο έγινε ένα επιχείρημα «στατιστικής» – έστω αγνοώντας το προφανές, ότι μια ομάδα για να κερδίζει το πρωτάθλημα και να φωνάζει, προφανώς δεν καταγγέλλει για δικό της όφελος αλλά προσπαθώντας να προστατέψει το προϊόν. Είμαστε άρα σε εκείνο το σημείο που θα πρέπει πρώτα ο Ολυμπιακός να χάσει τρία πρωταθλήματα στη σειρά με 26, 19 και 18 βαθμούς και έπειτα να εξετάσουν οι Αρχές τις καταγγελίες του για την ύπαρξη μιας τυχόν εγκληματικής οργάνωσης; Είμαστε στο σημείο που αν υπάρχει όντως μια εγκληματική οργάνωση φτάνει να μην επιτρέψει να χάσει ο Ολυμπιακός τρία σερί πρωταθλήματα με 26, 19 και 18 βαθμούς διαφορά ώστε να συνεχίσει απερίσπαστη το έργο της χωρίς να ανησυχεί; Ισως. Ισως πάλι η κυβέρνηση θα έπρεπε να συνειδητοποιήσει κάτι που μάλλον αγνοούν διαχρονικά οι κυβερνήσεις. Οτι το ποδόσφαιρο είναι εξαιρετικά δημοφιλές και ελκυστικό στη βάση κάθε κοινωνίας. Εκεί που δεν φτάνουν οι μετρήσεις των δημοσκοπήσεων. Σε πιτσιρικάδες που δεν σκοτίζονται για το χρώμα τιμολογίου του ηλεκτρικού ρεύματος και την τιμή του γάλακτος στο σουπερμάρκετ. Σε βιοπαλαιστές που δεν έχουν χρόνο και ενδιαφέρον να παρακολουθήσουν υποθέσεις σαν το σκάνδαλο των υποκλοπών. Σε ανθρώπους διαφόρων τάξεων που με έναν τρόπο έχουν επιλέξει να καταλαβαίνουν μέσα από το ποδόσφαιρο τον τρόπο λειτουργίας του ίδιου του κράτους και της δικαιοσύνης.