Τις προάλλες κάποιος αναρωτιόταν: «Πώς νιώθουν άραγε σήμερα όσοι ήταν αντίθετοι το 1982 στον πολιτικό γάμο; Πώς νιώθουν όσοι το 1956 ήταν αντίθετοι στην ψήφο των γυναικών, αν ζουν ακομα;». Η απάντηση είναι απλή. Αισθάνονται μια χαρά. Σαν να μη συνέβη ποτέ. Αξίζει να αναζητήσετε στο YouTube αποσπάσματα από παλιές εκπομπές και τη Βουλή, από συζητήσεις και ρεπορτάζ για θέματα που είχαν ξεσηκώσει την ελληνική κοινωνία. Να θυμηθείτε τη μη αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες επί κυβερνήσεως Σημίτη, τότε που το νυν κυβερνών κόμμα κατέβαινε στα συλλαλητήρια του Χριστόδουλου και βουλευτές του προειδοποιούσαν για το χάραγμα του Αντίχριστου. Ή τις αλλαγές στο οικογενειακό δίκαιο και την επέκταση των γυναικείων δικαιωμάτων επί Ανδρέα Παπανδρέου. Για να διαπιστώσετε πόσο φυσιολογική ακουγόταν τότε η άποψη ότι οι γυναίκες δεν μπορεί να είναι ίσες με τους άντρες. Ή, για κάτι πιο πρόσφατο, ανατρέξτε και στην εσχατολογία που ξεχύθηκε επί ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ για την επέκταση του συμφώνου συμβίωσης και της αναδοχής και τη νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου των τρανς συμπολιτών μας.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή