Στο Ευρωκοινοβούλιο υπήρχε μια μεγάλη κοινοβουλευτική ομάδα, η ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, τα στελέχη της οποίας στο παρελθόν μοιράζονταν την γκρίνια. Τις προάλλες, που έγινε (πάλι) μια συζήτηση για να καταγγελθεί η Ελλάδα ως αντίστοιχο της Ουγγαρίας του Ορμπαν, ως χώρα όπου οι ατομικές ελευθερίες είναι στα τάρταρα, όπου η Δικαιοσύνη χειραγωγείται και όπου ο Τύπος είναι εξαρτημένος από την κυβέρνηση και τα συμφέροντα, οι φωνές ήταν οι ίδιες, αλλά πλέον δεν ανήκαν όλες στον ΣΥΡΙΖΑ. Διαφορετικός είναι σήμερα ο πόνος του Κούλογλου από τον πόνο του Παπαδημούλη, ο πόνος του Κύρτσου από τον πόνο του Κόκκαλη, ο πόνος του Αρβανίτη από τον πόνο του Παπαδάκη (του ΚΚΕ). Αλλά όλοι αυτοί οι ευρωβουλευτές είναι φανερό ότι πονάνε για τον βασανισμένο και καταπιεσμένο λαό, που τον πατά βαριά η μπότα του αυταρχικού καθεστώτος Μητσοτάκη.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή