Οι μνήμες μου για το ΜΙΝΙΟΝ, ξεκινούν από την παιδική μου ηλικία, κυρίως από τις γιορτές των Χριστουγέννων, που ο συμπαθής Αγιος Βασίλης, καθισμένος στον θρόνο του, προσέλκυε τα παιδιά για να φωτογραφηθούν μαζί του, σε μια γιορτινή ατμόσφαιρα χαράς. Θυμάμαι ακόμη τη ζωντάνια της ευρύτερης περιοχής, τους μικροπωλητές, τα ψητοπωλεία της οδού Δώρου, και γενικά τη δυναμική ενός ολόκληρου οικοδομικού τετραγώνου, στο οποίο κατάφερε να επεκταθεί ο δαιμόνιος τότε ιδιοκτήτης του ΜΙΝΙΟΝ Γεωργακάς και να αποτελέσει το ενδέκατο μεγαλύτερο σε μέγεθος πολυκατάστημα στην Ευρώπη, με πρωτοποριακές για την εποχή επιλογές. Η μεγάλη πυρκαγιά παραμονές Χριστουγέννων του 1980, ήταν η αρχή του τέλους όχι μόνο για το ΜΙΝΙΟΝ, που παρά τις προσπάθειες έκλεισε οριστικά το 1998, αλλά και για την ευρύτερη περιοχή που υποβαθμίστηκε σταδιακά, με αποκορύφωμα τα χρόνια της τελευταίας κρίσης, που ερήμωσε δραματικά το κέντρο της Αθήνας.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή