«Κάθε λέξη μπορεί να αποτελέσει ποιητικό εργαλείο»

Με το «Κλέφτικο» πριν από έντεκα χρόνια ο ποιητής Γιώργος Πρεβεδουράκης μετέγραψε ένα μέρος του περίφημου «Ουρλιαχτού» του Αλεν Γκίνσμπεργκ ως κραυγή της τότε Ελλάδας, που εκταμίευε όλες τις παθογένειες πάνω στα Μνημόνια και ανασκοπούσε τον εαυτό της με πικρό τρόπο και με πικρές νέες ανισότητες. Αν ο ρόλος της ποίησης είναι ενίοτε και το τσίγκλισμα ή η εγρήγορση ή η υπενθύμιση – μαζί με δεκάδες βέβαια άλλες λειτουργίες της –, ο Πρεβεδουράκης το πέτυχε έξοχα και αμέσως και χωρίς τον λυρισμό ή μια άκοπη δραματοποίηση. Ανθρωπος της πόλης, των κοινωνικών δικτύων, των πολλαπλών ερεθισμάτων από τη γύρω καθημερινότητα, ήδη ο Πρέβε (για τους φίλους) έχει εγγραφεί ως μία από τις πιο δυνατές ποιητικές φωνές του καιρού μας και σχεδόν αταξινόμητος σε γενιές, τρόπους, είδη. Η γλώσσα του Πρεβεδουράκη είναι το μεγάλο κλειδί της γραφής του. Η άρθρωση μιας ανθρώπινης απορίας σε συνδυασμό με μια εναντίωση.