Από τις πρώτες κιόλας φωτογραφίες, κάτι μου θύμιζε, σε κάτι με πισωγύριζε. Στην αρχή, νόμιζα εκείνες τις σκηνές από τη «Στέλλα» του Κακογιάννη που, με το φορτηγό, πάνε όλοι μαζί, μέσα στην καλή χαρά, στη θάλασσα για μπάνιο και κάθονται κάτω από τα πεύκα και τσιμπολογάνε και πιάνει η Βέμπο την κιθάρα και αρχινάει να τραγουδάει «Το φεγγάρι είναι κόκκινο, το ποτάμι είναι βαθύ» ενώ η Μελίνα με τον Φούντα κάνουν «βαρελάκια» στην άκρη του κύματος. Μπα όμως, δεν ήταν αυτό. Μήπως μου θύμιζε την «Κόρη μου τη σοσιαλίστρια» που έπαιρνε η Βουγιουκλάκη τα φορτηγά του εργοστασίου του μπαμπά της και, τις Κυριακές, πήγαινε για μπάνιο τους εργάτες και τις εργάτριες και χόρευαν συρτάκι και έπαιζαν μπουκάλα; Ούτε αυτό ήταν. Ούτε όμως και η Βουγιουκλάκη στο «Ξύλο βγήκε από τον Παράδεισο», στη σκηνή της εκδρομής όπου, μέσα στο πούλμαν, τραγουδούσε το «Εχω ένα μυστικό».
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ