Προπονητής που απαιτεί!

Είναι, ενίοτε, μονόδρομος όταν επιλέξεις έναν φθασμένο προπονητή. Τι ακριβώς; Να τον… προικίσεις, πάει να πει να του δώσεις τα καλύτερα δυνατά υλικά που μπορείς, προκειμένου να εφαρμόσει το σχέδιό του στο χορτάρι. Συμβαίνει στον τωρινό Παναθηναϊκό και το μεταγραφικό τσουνάμι που ενέσκηψε στο Κορωπί. Ο Τερίμ, ουδείς γνωρίζει σε ποιον βαθμό πιέζει τη διοίκηση ή αν απαιτεί στο 100%. Λέει τη γνώμη του; Το προφανές. Αλλά ακόμη κι αν δεν προκύπτει απολύτως το συγκεκριμένο σενάριο, ο Γιάννης Αλαφούζος αντιλαμβάνεται ότι απέναντί του κάθεται ένας που δεν λέγεται Αναστασίου ή Πογιάτος, ούτε καν Μπόλονι ή Γιοβάνοβιτς. Ο Φατίχ Τερίμ είναι βαρύ όνομα. Κάπως έτσι, μπήκε στο ρόστερ μεταξύ άλλων ο αρχηγός της Εθνικής Ελλάδας, αποκτήθηκαν αυτόν τον χειμώνα ποδοσφαιριστές με αξία λες και έχουμε θερινή μεταγραφική περίοδο, ενώ υπήρξε συμφωνία και με σέρβο διεθνή χαφ, με θητεία στην Ισπανία. Σαφώς και είναι αμφίβολο αν βλέπαμε τα ανωτέρω με την προηγούμενη κατάσταση και ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Η διοίκηση Αλαφούζου πήρε ένα ρίσκο να πάει κόντρα στο ρεύμα των οπαδών, όταν αποφάσισε την αποπομπή του, ειλικρινέστατα, συμπαθούς Ιβάν. Παράλληλα, έφτασε στην απόφαση να στηρίξει την κίνηση, να δείξει πως η προγραμματική δήλωση του τούρκου προπονητή, αυτό το «ήρθα για τον τίτλο», μόνο λόγια του αέρα δεν ήταν, οπότε του δίνει επιλογές ώστε να μην υπάρξουν δεύτερες σκέψεις για το ποιος τέθηκε ως βασικός στόχος. Στα μισά της σεζόν; Και τι μ’ αυτό; Ο Παναθηναϊκός το φωνάζει πως θέλει και μπορεί. Χωρίς δικαιολογίες και άλλωστε ούτε ο Τερίμ επικαλέστηκε την παραμικρή απουσία στο παιχνίδι με τον Αστέρα Τρίπολης. Γιατί απλά αντιλαμβάνεται κάτι πασιφανές όταν συζητάμε για ισχυρά σύνολα: οι «μεγάλοι» δεν δικαιούνται να βλέπουν ποιοι λείπουν. Γιατί αν έμπαινε αυτό ως συζήτηση, τότε οι «μικροί» τι θα έκαναν που δεν διαθέτουν τόσες επιλογές σε ποιότητα και ποσότητα;