Οταν το 2019 ο Κυριάκος Μητσοτάκης εκτόπισε τον Αλέξη Τσίπρα από το πολιτικό προσκήνιο, εκμηδενίζοντάς τον στη συνέχεια, είχε υποσχεθεί όχι μόνο μεταρρυθμίσεις αλλά και μια κανονικότητα. Συστατικά της κανονικότητας αυτής, ανεύρετης ακόμα πέντε χρόνια μετά, ήταν και η απελευθέρωση των πανεπιστημίων από τις βίαιες μειοψηφίες που τα λυμαίνονται. Ψηφίστηκαν νόμοι που έμειναν κενό γράμμα. Καταργήθηκε το άσυλο και ιδρύθηκε πανεπιστημιακή αστυνομία. Η κατάργηση του ασύλου δεν οδήγησε πουθενά. Αφενός, οι βίαιες μειοψηφίες προστατεύονται από ένα πολιτικό πλέγμα αριστερών και αριστερίστικων παρατάξεων, διά των οποίων άλλωστε αναπαράγονται τα κόμματα και βρίσκουν στελέχη. Αφετέρου, η αποπομπή Χρυσοχοΐδη το 2021 ουσιαστικά ακύρωσε την πανεπιστημιακή αστυνομία αφού κανείς δεν είχε διάθεση να επωμιστεί πολιτικό κόστος και να προχωρήσει, ενώ όσοι είχαν προσληφθεί για να κάνουν (άοπλη) θητεία στα πανεπιστήμια σήμερα στελεχώνουν διάφορα αστυνομικά τμήματα, πολλά από τα στελέχη των οποίων είναι αποσπασμένα σε υπουργικά γραφεία. Ολοι ευχαριστημένοι.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή