Οπως όλες οι ενέργειες του πνεύματος, έτσι και η κριτική παλιώνει. Εξάλλου, όπως όλες οι ενέργειες κριτικής επέμβασης, ανήκουν στην εποχή τους, στα ιδεολογήματα της μόδας, στα γούστα κάθε συγκεκριμένης κοινωνίας, τάξης και ηλικίας. Η κριτική είναι μια διαδικασία του πνεύματος που ακολουθεί τις κοινωνικές εκδηλώσεις. Οταν κάθε στιγμή καταφεύγω σε κρίσεις για ένα θεατρικό γεγονός, π.χ. του 1850, μένω άναυδος με τον τρόπο που το αντιμετώπισε η σύγχρονή του εποχή. Ενώ σήμερα χαίρομαι να διαπιστώνω πως ο κριτικός 150 χρόνια πριν είχε λογικά και αισθητικά κριτήρια που ανταποκρίνονταν στις πνευματικές ανάγκες του καιρού του και σήμερα έχουν μια ιστορική σημασία και αξία, αν τα χρησιμοποιούσα για να κρίνω, όχι μόνο σύγχρονες πνευματικές εκδηλώσεις, αλλά και τις σύγχρονες με την κριτική λογοτεχνικές ή θεατρικές αξίες, όπως σήμερα εκτιμώνται και επιβιώνουν, θα βρισκόμουν σε αδιέξοδο όσον αφορά στην κατανόηση των κρίσεών μου από ένα σύγχρονο ενημερωμένο κοινό. Οσο διαφορετικό για τα γούστα μου αν μου φαίνεται ένα λογοτεχνικό κείμενο, διακρίνω του λόγους που επιβιώνει, έστω και ιστορικά.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή