Μπορεί να υπάρξει κεντρική κρατική καθοδήγηση στον καπιταλισμό; Ακόμα περισσότερο, μπορεί να την εφαρμόσει ένας φιλελεύθερος και να αποδώσει; Στην περίπτωση των τιμολογίων του ηλεκτρικού ρεύματος η καθοδήγηση όχι απλώς απέδωσε, προς όφελος των καταναλωτών, αλλά ήταν και το «κλειδί» για να ενεργοποιηθεί ο ανταγωνισμός στην αγορά. Με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια. Με τη συμπλήρωση του πρώτου μήνα χωρίς επιδοτήσεις στο ρεύμα είναι σαφές ότι ο πρώτος που δικαιούται να δηλώνει ικανοποιημένος είναι ο ακραιφνής φιλελεύθερος Θόδωρος Σκυλακάκης. Το πήγε όσο έπρεπε. Οταν κατάλαβε ότι οι εταιρείες θα επιχειρούσαν να «θολώσουν» την αγορά και την ορατότητα των καταναλωτών, επέμεινε παρά τις αντιδράσεις και καθιέρωσε το «πράσινο» τιμολόγιο. Αποτέλεσμα να πετύχει κάτι μοναδικό στην ελληνική αγορά ηλεκτρισμού: να είναι σαφές και καθαρό σε όλους ποια εταιρεία είναι η ακριβότερη και ποια η φτηνότερη. Αυτό λέγεται συγκρισιμότητα. Μεγάλη κατάκτηση, χωρίς προηγούμενο στην Ελλάδα, ειδικά σε μια αγορά πολύπλοκη και δυσνόητη, φτιαγμένη από μηχανικούς, σαν να απευθύνεται μόνο σε μηχανικούς και όχι σε απλούς καταναλωτές.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή