Ενιωσα έκπληξη, ευχάριστη έκπληξη, όταν έμαθα ότι η Εθνική Βιβλιοθήκη φιλοξενεί έκθεση της ζωγράφου Ηρώς Κανακάκη (1945-1997). Οχι μόνο επειδή, νέοι, τη θαυμάζαμε ως σύμβολο της αντίστασης κατά της χούντας χάρη στο πρώτο εξώφυλλο του «Αντί», του μόνου τεύχους που βγήκε επί δικτατορίας (ένα σκίσιμο μιας μαύρης επιφάνειας), ούτε επειδή ξέφυγε από την επιτυχία του κύκλου των Νέων Ελλήνων Ρεαλιστών (Βαλαβανίδης, Δίγκα, Ψυχοπαίδης, Κυριάκος Κατζουράκης, Μπότσογλου) που άρθρωσαν την αισθητική τους σε σχέση με τη χούντα – επειδή δηλαδή ξέφυγε από την τυποποίηση.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή