Αν κανείς παρατηρήσει τις πολεμικές που έχουν ξεδιπλωθεί σε διάφορες χώρες με αφορμή τις αντιδράσεις στις πολεμικές επιχειρήσεις του Ισραήλ στη Γάζα, θα διαπιστώσει ότι συχνά επανέρχεται η θέση ότι πίσω από τις κριτικές στην πολιτική του ισραηλινού κράτους υποκρύπτεται αντισημιτισμός. Η συζήτηση δεν είναι νέα, εάν αναλογιστούμε την αντιπαράθεση γύρω από το εάν ο «λειτουργικός ορισμός του αντισημιτισμού» της Διεθνούς Συμμαχίας για τη Μνήμη του Ολοκαυτώματος (IHRA) αφήνει περιθώριο να θεωρηθούν αντισημιτικές ορισμένες κριτικές στο Ισραήλ. Ουσιαστικά, είναι η θέση ότι εφόσον το Ισραήλ αποτελεί την εστία του εβραϊκού έθνους, έπεται ότι η έντονη κριτική σε αυτό ή η επερώτηση των όρων υπό τους οποίους αυτό δημιουργήθηκε ισοδυναμεί με αντισημιτική άρνηση του δικαιώματος των Εβραίων να υπάρχουν με τις πολιτικές μορφές που αυτοί έχουν επιλέξει και η διεθνής κοινότητα έχει επικυρώσει. Είναι μια θέση που αντιμετωπίζει το Ισραήλ ως την εβραϊκή εστία και τον κύριο διαχειριστή της πολιτιστικής κληρονομιάς, ταυτότητας και ιστορικής μνήμης του Εβραϊσμού.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή