Εχω στο γραφείο μου τρεις πρόσφατες ποιητικές συλλογές, μια σημαντική διαπίστωση πως η αρχαιότερη τέχνη του ανθρώπου, μαζί με τη ζωγραφική, όχι μόνο αντέχει σε μια εποχή που πέρασε εδώ και πολλά χρόνια στον αιώνα της οπτικής εμπειρίας, αλλά συνεχίζει, έστω και πιο αραιά, αλλά χωρίς κενά, τη γενναία πορεία της, αποτυπώνοντας τα ανθρώπινα πάθη που, όπως έγραφε ο Παπαδιαμάντης, δεν έχουν ποτέ τελειωμό.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή