Μπορεί το ραντεβού μας με τη Λήδα Παπακωνσταντίνου να είχε οριστεί στην πλατεία Συντάγματος, ωστόσο τη «συνάντησα» δύο φορές πριν φτάσω στον προορισμό μου. Η πρώτη ήταν στο βαγόνι του μετρό, όπου διαφημιζόταν η αναδρομική της έκθεση στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, η οποία αποτελούσε και την αφορμή για τη συγκεκριμένη συνέντευξη. Η δεύτερη ήταν στον σταθμό του Ηλεκτρικού στο Μοναστηράκι, όπου προτίμησα να κατέβω επί τούτου για να ξαναρίξω μια ματιά στην οροφή του παλιού κτιρίου. Ηταν εκεί, πάνω από τα ακυρωτικά μηχανήματα, να κρατά τον χρόνο στα χέρια της. Ενα έργο που οι απαρχές του βρίσκονται στη δεκαετία του 1980, πριν καταλήξει να βρεθεί απέναντι από τη Βιβλιοθήκη του Αδριανού, κάτω από τη σκιά της Ακρόπολης, και πολύ πριν ο τίτλος του – «Ο χρόνος στα χέρια μου» – δοθεί και στην τρέχουσα εκτενή παρουσίαση της δουλειάς της.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή