Για δεκαετίες με το ερώτημα «Βούτυρο ή κανόνια;» η Αριστερά σχεδόν σε όλες τις αποχρώσεις της έθετε ένα ερώτημα: Τι ιεραρχείται στην κοινωνία, η αμυντική θωράκιση της χώρας ή οι ανάγκες του λαού; Και με το ερώτημα απαντούσε με εύλογο τρόπο, εντοπίζοντας μια αντίστιξη στους εξοπλισμούς και στα κοινωνικά θέματα. Το αυτό ίσχυε σχηματικά και εν Ελλάδι. Αλλες φορές σε ταραγμένες περιόδους για τη χώρα, με οξύτητα, η αντίθεση των πολιτικών δυνάμεων είχε στο κέντρο της τον πατριωτισμό. Και ανάλογα προφανώς κάθε φορά τον συσχετισμό δύναμης που έφτανε σε ρητορική περί μειοδοσίας και άλλων τινών που τα πλήρωσε κόσμος. Ολα αυτά μεταποιούνται αλλιώς στις ημέρες της Γ’ Ελληνικής Δημοκρατίας. Σήμερα δε στην εποχή του ΣΥΡΙΖΑ και του Στέφανου Κασσελάκη, φαίνεται πως μεταβάλλονται ακόμη και εντός ενός συγκεκριμένου ρεύματος της Αριστεράς και δη εκείνης που έχει την καταβολή της σε ένα μέρος της ανανεωτικής. Το τελευταίο το σημειώνουμε αφού ο ΣΥΡΙΖΑ από την πρώτη του ιδρυτική πράξη δεν ήταν αμιγώς συνέχεια του ανανεωτικού ρεύματος αλλά ενός συγκερασμού κι άλλων κομματιών με επιταχυντή το αντι-Μνημόνιο και τον Αλέξη Τσίπρα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή