Ο Γεράσιμος Ανδρεάτος υπερασπίζεται το καλό λαϊκό τραγούδι όσο λίγοι. Η αυτονόητη πράξη που κάποτε ήταν δεδομένη, σήμερα είναι ένας αγώνας άνισος στο νέο ρευστό και μπερδεμένο μουσικό τοπίο. Ο Γεράσιμος όμως έχει συμπαγείς αφετηρίες, από το μπουζούκι που ξεκίνησε μέχρι τους δημιουργούς που δούλεψε μαζί ή τα λαϊκά κέντρα με τον σωστό ήχο και τη σωστή διάταξη της ορχήστρας που έχει εμφανιστεί και έχει κάνει επιτυχία. Ανήκει σε μια γενιά δε ερμηνευτών που πρόλαβαν όλες τις μεταβάσεις και στη δισκογραφία και τη νύχτα. Και σε εκείνους που κατέκτησαν μια δική τους ταυτότητα και ένα δικό τους ρεπερτόριο («διαβατήριο» το λέει και σωστά ο ίδιος) και με μεγαλύτερο κόπο από παλιότερες γενιές που αυτός ο τρόπος τέχνης ήταν πιο δεδομένος. Ο Ανδρεάτος αγαπιέται από τον κόσμο για το ήθος, τη σεμνότητά του αλλά και μια ιδιαίτερη μαχητικότητα για το τραγούδι του λαού. Αυτό που παρηγορεί, ανατάσσει, εμψυχώνει. Μια συζήτηση μαζί του δεν αφορά απλώς και μόνο την επικαιρότητα. Ο Ανδρεάτος έχει άποψη για το σημερινό τοπίο, ανησυχία για τις όψεις του, αλλά και πίστη στο δικό του όνειρο.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή