Τα τελευταία χρόνια οι διαφόρων ειδών δομές σίτισης ευάλωτων ή άπορων πολιτών ελάχιστα απασχολούσαν την επικαιρότητα. Γέννημα θρέμμα της μεγάλης οικονομικής κρίσης και της εποχής των μνημονίων, φάνταζαν πιθανώς σε ορισμένους ως ένα κατάλοιπο της προηγούμενης δεκαετίας. Μέχρι που η έρευνα εις βάρος του ιδρυτή της συλλογικής κουζίνας «Αλλος Ανθρωπος», Κωνσταντίνου Πολυχρονόπουλου, επανέφερε το θέμα στο προσκήνιο, αλλά για τους λάθος λόγους. Με τη δημόσια συζήτηση να εστιάζει στις κινήσεις του Πολυχρονόπουλου, μοιάζουν να περνούν σε δεύτερο πλάνο – αν δεν εξαφανίζονται εντελώς – οποιαδήποτε ερωτήματα αναφορικά με το πόσοι και ποιοι είναι τελικά αυτοί οι άνθρωποι που στρέφονται στα συσσίτια για να εξασφαλίσουν τον «επιούσιον άρτο».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή