Η τελευταία φορά που συγκινήθηκα με μια ολοκληρωμένη αφήγηση ήταν… πέρυσι, όταν εργαζόμουν πάνω στο χειρόγραφο του «Ανήφορου», το ανέκδοτο μέχρι πρότινος έργο του Νίκου Καζαντζάκη. Θα τολμούσα να πω ότι πρόκειται για ένα μυθιστόρημα επίκαιρο από κάθε άποψη για τον σημερινό αναγνώστη. Πρόκειται για την ανάβαση, την εξύψωση, την πάλη προς τον εξευγενισμό του ανθρώπου, απορρίπτοντας τις συμβάσεις, περιφρονώντας το όριο του θανάτου, σπάζοντας τις φυλετικές διακρίσεις, αγαπώντας τη ζωή πάνω από όλα. Για τον Καζαντζάκη δεν υπάρχει άλλος δρόμος πέρα από την εξέλιξη. Εξάλλου η δαρβινική εξέλιξη αλλά και η Élan vital του Ανρί Μπερξόν διατρέχουν όλα του τα έργα. Τα ίδια προβλήματα μας βασανίζουν και τώρα, και αναζητούμε απαντήσεις.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή