Ανθρωπος, γιατρός, πολιτικός, φίλος,«απ’ αλλού φερμένος»

Οταν αποχαιρετάς έναν άνθρωπο που στην καρδιά σου η σχέση σας έγραψε ως αδελφική, τα λόγια φτωχαίνουν, τα νοήματα μικραίνουν, οι λέξεις δεν κυλούν αβίαστα, ακόμη και σε έναν πολιτικό ή δικηγόρο όπως ο γράφων. Αποχαιρετιστήριο κείμενο, λοιπόν, για τον Λεωνίδα Γρηγοράκο. Τον γιατρό, τον βουλευτή, τον υπουργό, τον πατέρα, τον σύζυγο, τον φίλο. Πολλές ιδιότητες, σε όλες ξεχωριστός. Ο Λεωνίδας ήταν, θα μπορούσε να πει κανείς, «απ’ αλλού φερμένος». Πάντα δίπλα στον φτωχό, πάντα δίπλα στον συνάνθρωπο, πάντα δίπλα γενικώς. Ακόμη και τις φορές που για κάποιους λόγους στεκόταν απέναντί σου, το έκανε γιατί είχε ακλόνητη εμπιστοσύνη στις απόψεις του ή γιατί ήθελε να σε βοηθήσει με τον τρόπο του, με τις ιδέες του, με το ξεχωριστό του στυλ. Εμείς που συνυπήρξαμε με τον Λεωνίδα και γνωρίζαμε την ένταση και το πάθος με τα οποία υπερασπιζόταν τις απόψεις του, απολαμβάναμε τη συμφωνία μαζί του όταν αυτή προέκυπτε. Αλλωστε, την αξία της συμφωνίας την κατανοείς, μόνο όταν η διαφωνία είναι ένα ανοικτό ενδεχόμενο. Οπως ίσως καταλάβατε μιλώ για τους πραγματικούς πολιτικούς όπως ήταν ο Γρηγοράκος και όχι για τους γραφειοκράτες ή τους αυλοκόλακες και τους δουλοπρεπείς της πολιτικής.