Εχω την άποψη, ή μάλλον την πεποίθηση, πως στα ζητήματα δικαιωμάτων δεν χωρούν ούτε πολιτικαντισμοί, ούτε εκπτώσεις, ούτε δίκες προθέσεων. Ούτε θέσφατα υπάρχουν, αλλά η κριτική επί της κριτικής οφείλει να είναι επίσης απαλλαγμένη από προκαταλήψεις. Τα λέω αυτά, γιατί, παρόλο που μπορεί να ακούγονται από πολύ γενικά έως αυτονόητα, υπέστησαν βαριά και, φοβούμαι, άδοξη δοκιμασία στην πράξη: δυο επίσημες εκθέσεις από αρμόδιους φορείς σε κρίσιμα ζητήματα δικαιωμάτων αντιμετωπίστηκαν από την κυβέρνηση, επειδή της ασκήθηκε κριτική, περίπου σαν ανθελληνική προβοκάτσια και πάντως σίγουρα τους αποδόθηκε χροιά πολιτικής μεροληψίας (από ποιους άραγε: τους «ξένους» που πείστηκαν ή τους «πατριώτες» που δεν αμύνθηκαν αποτελεσματικά;). Η ψύχραιμη ανάλυση άλλα δείχνει.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή