Φαντάζομαι έναν κόσμο όπου οι διαμαρτυρόμενοι εκδότες και βιβλιοπώλες δεν θα καίνε βιβλία αν έχουν αναδουλειές, οι φοιτητές και οι καθηγητές δεν θα σπάνε τα σχολεία, όποτε διαφωνούν με τους σχεδιασμούς της διοίκησης, οι γιατροί δεν θα βγαίνουν από το χειρουργείο, αν δεν έχουν ικανοποιηθεί οι συμπληρωματικές απαιτήσεις τους σε αμοιβές, τα πρώτα τραπέζια στις πίστες δεν θα καίνε χαρτονομίσματα, για να ανάψουν τα πούρα τους και οι ξωμάχοι της υπαίθρου δεν θα πετάνε το γάλα, τα φρούτα, τους καρπούς και τους χυμούς της γης για να τεκμηριώσουν την απαξίωση της εργασίας ή της παραγωγής τους. Υπό αυτούς τους όρους οι ψαράδες θα έρθουν να μας πετάξουν στους δρόμους ψαριές από τα δίχτυα τους, οι κτηνοτρόφοι να κατακρεουργούν κατσικοπρόβατα, χοιρίδια και μοσχίδες προβαίνοντας σε αιματοθυσίες διεκδικώντας επιδόματα από μια καπιταλιστική πολιτεία και οι μουσικοί να καίνε έγχορδα για βελτιωμένες αμοιβές στις ορχήστρες τους.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή