Το 2013, όταν ο επικριτής του Κρεμλίνου Αλεξέι Ναβάλνι βρισκόταν αντιμέτωπος με ψευδείς κατηγορίες, θυμήθηκα τις στιγμές που ο προπάππος μου και ηγέτης της Σοβιετικής Ενωσης, Νικίτα Χρούστσεφ, συνέκρινε τη Ρωσία με μια σκάφη γεμάτη ζύμη. «Βάζεις μέσα το χέρι σου, μέχρι τον πάτο» και «μόλις το βγάζεις, αρχικά παραμένει στη θέση του μια μικρή τρύπα». Στη συνέχεια, όμως, «μπροστά στα ίδια σου τα μάτια», η ζύμη επανέρχεται στην αρχική της κατάσταση – μια «σπογγώδης, φουσκωμένη μάζα». Ο θάνατος του Ναβάλνι σε μια απομακρυσμένη αποικία ποινικών, μία και πλέον δεκαετία αργότερα, αποδεικνύει πως λίγα έχουν αλλάξει.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή