«Η κοινωνία δεν μπορεί να εξηγήσει το φαινόμενο. Στέκεται μπροστά του με ανοιχτό το στόμα σαν χαζή. Ο Τύπος, οι διανοούμενοι, το κράτος, οι πολιτικοί, αντικρίζουνε την ταραχή αυτή σαν μια ανεξήγητη ανωμαλία, σαν κάτι ακατανόητο. Απεργία των φοιτητών! […] Εργάτες δεν είναι για ν’ απεργούν ζητώντας να καλυτερέψουν το μεροκάματο. Δεν θέλουν να μάθουνε γράμματα; Μη σώσουν και μη μάθουν, όσοι δεν θέλουν, ποιος τους αναγκάζει για αυτό; Απεργία των φοιτητών! Τεμπελιά, αμέλεια, αποφυγή του κόπου, ανταρσία, πνεύμα ταραχοποιό, κομμουνιστικός δάχτυλος».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή