«Η κοινωνία δεν μπορεί να εξηγήσει το φαινόμενο. Στέκεται μπροστά του με ανοιχτό το στόμα σαν χαζή. Ο Τύπος, οι διανοούμενοι, το κράτος, οι πολιτικοί, αντικρίζουνε την ταραχή αυτή σαν μια ανεξήγητη ανωμαλία, σαν κάτι ακατανόητο. Απεργία των φοιτητών! […] Εργάτες δεν είναι για ν’ απεργούν ζητώντας να καλυτερέψουν το μεροκάματο. Δεν θέλουν να μάθουνε γράμματα; Μη σώσουν και μη μάθουν, όσοι δεν θέλουν, ποιος τους αναγκάζει για αυτό; Απεργία των φοιτητών! Τεμπελιά, αμέλεια, αποφυγή του κόπου, ανταρσία, πνεύμα ταραχοποιό, κομμουνιστικός δάχτυλος».
![](/wp-content/themes/whsk_taneagr/common/imgs/nealaptop.png)
![](/wp-content/themes/whsk_taneagr/common/imgs/neaportrait.png)
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ