Μα τι ωραία. Τι ωραία. Είδα, για να μην πω με αξίωσε ο Θεός να δω, τον Κασσελάκη επί σκηνής, και αδύνατον να ξεκαθαρίσω τη θέση μου απέναντι σ’ αυτό το υπερθέαμα. Η πρώτη αίσθηση είναι εντελώς αναποφάσιστη, γλιστράει από τη χλεύη στον άκρατο θαυμασμό, και τούμπαλιν. Βλέπεις είναι η πρώτη φορά που βλέπω πρόεδρο κόμματος να συμπεριφέρεται τοιουτοτρόπως σε εισαγωγικό του λόγο, ενώπιον συνέδρων.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή