Είχα χρόνια να τον δω. Από κοντά μού φάνηκε σαν μην είχε αλλάξει καθόλου. Η ίδια ψηλόλιγνη φιγούρα που γνωρίζω περισσότερα από 30 χρόνια. Το ίδιο διαπεραστικό βλέμμα πίσω από τα χωρίς σκελετό διορθωτικά γυαλιά και κάτω από τα ελαφρώς υψωμένα και συνήθως συνοφρυωμένα φρύδια που του δίνουν όψη αυστηρότητας αλλά κάποιες άλλες φορές εκπέμπουν τρυφερότητα. Το ίδιο πρόσωπο με τις κοφτές γωνίες, το ίδιο αμυδρά σαρκαστικό χαμόγελο, η ίδια επιβλητική χροιά στη δυνατή φωνή, το ίδιο πάθος για τα πράγματα, όλα τα πράγματα που ενδιαφέρουν τον δημοσιογράφο και κριτικό κινηματογράφου Παναγιώτη Τιμογιαννάκη και τα οποία δεν περιορίζονται στον κινηματογράφο.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή