«Ο αποκρυφισμός είναι η μεταφυσική των ηλιθίων» υποστήριξε το μακρινό 1947 ο Τέοντορ Αντόρνο. Περίπου ογδόντα χρόνια μετά τολμούμε να πούμε πως μακάρι να ήταν έτσι. Ο αποκρυφισμός, οι θεωρίες συνωμοσίας και ο ανορθολογισμός γενικότερα έχουν επιστρέψει για τα καλά σε κοινωνίες όπως οι δυτικές που κυριαρχούνται από την τεχνολογία και την επιστήμη, και αυτό από μόνο του αποτελεί ένα παράδοξο. Εσχάτως μάλιστα, όπως έχει δείξει η εμπειρία του τραμπισμού και των ανά τη γη «ψεκασμένων», η συσχέτιση ανορθολογισμού και πολιτικής είναι κάτι που δύσκολα μπορεί να αμφισβητηθεί, αφού έχει ξεκάθαρο και μετρήσιμο πολιτικό εκτόπισμα. Υπό την έννοια αυτή μελέτες όπως το τελευταίο βιβλίο του Βαγγέλη Τζούκα συνιστούν σημαντικές συμβολές στη διανοητική και πολιτισμική ιστορία του μεταπολεμικού κόσμου, αλλά και αυτού που θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε «ιστορία του παρόντος». Η αμηχανία δε του συγγραφέα για την επιλογή του θέματός του, όπως αυτή διατυπώνεται στην εισαγωγή και το οπισθόφυλλο του βιβλίου, σε καμία περίπτωση δεν δικαιολογείται. Αντιθέτως, θα πρέπει να του αποδοθούν τα εύσημα για την αναλυτική και ενδελεχή παρουσίαση μιας σειράς θεωριών συνωμοσίας που σήμερα είναι πιστευτές από εκατομμύρια ανθρώπους οι οποίοι «ζουν ανάμεσά μας».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή