Γιατί στηρίζουμε την Ουκρανία δύο χρόνια μετά;

Δύο χρόνια πριν είχα γράψει στις σελίδες αυτές ότι «καμία πλευρά δεν μπορεί να κερδίσει τον πόλεμο αυτόν. Το ζητούμενο είναι να μην ηττηθεί η Ουκρανία». Δύο χρόνια μετά η έκβαση του πολέμου που προκάλεσε η απρόκλητη επίθεση της Ρωσίας έχει ήδη καταστεί αβέβαιη και μάλλον γέρνει προς την πλευρά της Ρωσίας. Εναν χρόνο πριν, στην πρώτη επέτειο του πολέμου, σχεδόν οι πάντες εκτιμούσαν ότι η Ουκρανία θα είναι η τελική νικήτρια. Σήμερα πολλοί θα το ήθελαν αυτό κυρίως στην Ευρώπη. Ελάχιστοι όμως το πιστεύουν. Οι συζητήσεις στη συνάντηση ασφάλειας του Μονάχου το πιστοποιούν. Αντίθετα οι περισσότεροι εκτιμούν ότι ο τελικός «νικητής» (εξαρτάται πώς θα ορισθεί) πιθανότατα θα είναι η Ρωσία. Η επίσημη Ευρώπη πάντως και ειδικότερα η Ευρωπαϊκή Ενωση (ΕΕ) εμφανίζεται δημοσίως τουλάχιστον να πιστεύει στη νίκη της Ουκρανίας και τη στηρίζει για την επίτευξη του στόχου αυτού. Ωστόσο οι φωνές, πολιτικές, ακαδημαϊκές, κοινωνικές που προβάλλουν το αίτημα για άμεσο τερματισμό (ή πάγωμα) της πολεμικής σύγκρουσης πολλαπλασιάζονται. Και αρκετές κυβερνήσεις προβληματίζονται – να συνεχίσουν τη στήριξη της Ουκρανίας σ’ έναν στόχο «νίκη επί της Ρωσίας» που δεν πιστεύουν ότι είναι επιτεύξιμος ή όχι; Φωνές προς την κατεύθυνση του τερματισμού της στήριξης και του πολέμου ακούγονται και εις τα καθ’ ημάς. Επομένως το ερώτημα είναι ποια θα πρέπει να είναι η πολιτική της χώρας μας στο μείζον αυτό ζήτημα – τον πόλεμο της Ουκρανίας δύο χρόνια μετά;