Ενα καλό πολιτικό θρίλερ χρειάζεται τουλάχιστον ένα «πραξικόπημα» – μια ανύποπτη πλευρά, μια αδίστακτη συνωμοσία, ένα καλοστημένο σχέδιο που στο τέλος θα φέρει ένα είδος ανατροπής, αφήνοντας τον θεατή με το ποπ-κορν λίγο πριν μπει στο στόμα. Στον ΣΥΡΙΖΑ την τελευταία εβδομάδα δεν έγινε ένα πραξικόπημα, έγιναν δύο. Η διαφορά; Κανένα από αυτά δεν πέτυχε στ’ αλήθεια – στο τέλος, η λύση δόθηκε από μια παρέμβαση που δεν ήταν δεδομένη, η οποία τελικά υπερέβη την ισοπαλία και επέτρεψε στην πλοκή να συνεχίσει να εξελίσσεται.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή