Το ρεπορτάζ είχε τον πολλά υποσχόμενο τίτλο «Ολη η ανατριχιαστική πρώτη ομιλία του Βασίλη Σπανούλη στους διεθνείς». Ο Σπανούλης υπήρξε ένας τρομερός μπασκετμπολίστας – στα μάτια μου ίσως ο μόνος που θα μπορούσε να φορέσει τα παπούτσια του Νίκου Γκάλη. Μολονότι το καλύτερό του ματς στην Εθνική θα είναι πάντα αυτό στη Σαϊτάμα κόντρα στους Αμερικανούς στο Παγκόσμιο της Ιαπωνίας το 2006, εντούτοις εγώ προτιμώ να θυμάμαι πως η Εθνική μας κατέκτησε κυρίως χάρη στις δικές του εμφανίσεις το τελευταίο της μετάλλιο, το χάλκινο στο Πανευρωπαϊκό της Πολωνίας το 2009. Εχει επίσης προδιαγραφές για να γίνει ένας σπουδαίος προπονητής, αν και φοβάμαι πως κομμάτι βιάστηκε να αναλάβει την Εθνική Ελλάδος. Δεν θυμάμαι ωστόσο ποτέ ως παίκτης να λέει πράγματα που έχουν προκαλέσει συζητήσεις, πόσω μάλλον ανατριχίλες. Ο τίτλος τράβηξε το ενδιαφέρον μου και έσπευσα να δω τι ήταν το συναρπαστικό.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή