Δύο χρόνια τώρα, η Δύση έχει αποφύγει να εμπλακεί ευθέως σε μια στρατιωτική σύγκρουση με τη Ρωσία και διαμηνύει πως ένα τέτοιο σενάριο δεν είναι στις επιδιώξεις της. Ολοι γνωρίζουν, ωστόσο, ότι χωρίς τη βοήθειά της, η οποία υπολογίζεται συνολικά σε πάνω από 200 δισ. δολάρια, το Κίεβο δεν θα μπορούσε να αντέξει για πολύ σε αυτόν τον πόλεμο. Ετσι, ευλόγως μπορεί κανείς να θέσει ορισμένα ερωτήματα από τα οποία πρακτικά εξαρτώνται όλα: Τι επιδιώκουν οι ΗΠΑ, η ΕΕ και το ΝΑΤΟ στην Ουκρανία; Θα αναθεωρήσουν και πότε τη μέχρι σήμερα τακτική τους, η οποία δείχνει να έχει φτάσει στα όριά της; Και προς ποια κατεύθυνση – παρέχοντας στο Κίεβο ό,τι καλύτερο διαθέτουν στα οπλοστάσιά τους, ώστε να έχει βάσιμες ελπίδες να προστατεύσει την εδαφική του ακεραιότητα ή διαμηνύοντάς του (με τρόπο που να μη θεωρηθεί προδοσία και εγκατάλειψη) ότι πρέπει να βρεθεί τρόπος να μπει ένα τέλος στον πόλεμο;
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ