Δεν έπρεπε να κάνουν συνέδριο, αλλά να ανεβάσουν μιούζικαλ. Mε τον τέλειο performer να διατρέχει τη σκηνή, φανταστική χορωδία και εμφανίσεις που αναδείκνυαν το ταλέντο και τη θεατρικότητα των πρωταγωνιστών. Με συναρπαστικούς μονολόγους που είχαν ως κύριο συστατικό το χιούμορ, αλλά και δραματικές πινελιές στη σκιά της απόγνωσης. Θα μπορούσε να είναι μια μείξη της δραματουργίας του Andrew Lloyd Webber. Να ζευγαρώσει η «Εβίτα» με το «Jesus Christ Superstar» καθώς ο Κασσελάκης δανείζεται στοιχεία και από τους δύο πρωταγωνιστικούς ρόλους. Και να παρεμβάλλονται κομμάτια από το «Phantom of the Opera», για να πάρει και ο Τσίπρας το μερίδιο που του αναλογεί.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή