Η κυβέρνηση πριν από λίγο καιρό άνοιξε πολλά μέτωπα ταυτόχρονα. Αυτός ο Φεβρουάριος αποδείχθηκε μήνας κοινωνικών αντιδράσεων, ενώ τον Μάρτιο αναμένεται να συνεχιστούν οι διαμαρτυρίες ενάντια στο νομοσχέδιο για την ίδρυση μη κρατικών ΑΕΙ. Πλέον, οι δρόμοι γύρω από την πλατεία Συντάγματος κλείνουν συχνότερα απ’ ό,τι είχαμε συνηθίσει τα τελευταία χρόνια. Κι όμως, την πολιτική επικαιρότητα μονοπωλούν οι ειδήσεις για τα εσωκομματικά προβλήματα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Ο ΣΥΡΙΖΑ προσφέρει αναμφίβολα θέαμα και το ερώτημα πόσο χαμηλά θα καταλήξει ένα κόμμα το οποίο κυβέρνησε τη χώρα σε μια εξαιρετικά δύσκολη περίοδο της Μεταπολίτευσης είναι λογικό να απασχολεί τόσο την πολιτική σκηνή όσο και την κοινή γνώμη. Ωστόσο, την ώρα που αναζητούνται απαντήσεις σ’ αυτό, η κυβέρνηση έχει την ευκαιρία να περνά από τη Βουλή – και κάτω από τα ραντάρ πολλές φορές – σοβαρές μεταρρυθμίσεις.

Εχει φτάσει επιτέλους η στιγμή να λειτουργήσει και η αντιπολιτευτική πλευρά του συστήµατος. Η συμπολίτευση νομοθετεί υλοποιώντας τις προγραμματικές δεσμεύσεις της ΝΔ αλλά οι αντιπολιτευόμενοι οφείλουν να παίξουν κι εκείνοι τον ρόλο που τους έχει αναθέσει το εκλογικό σώμα. Δεν αρκεί να κατεβαίνουν στις πορείες και να βγάζουν σέλφι με τους διαδηλωτές. Πρέπει να ασκήσουν εμπεριστατωμένη κριτική στις νομοθετικές πρωτοβουλίες και κυρίως να βρουν και να παρουσιάσουν εναλλακτικές ρεαλιστικές προτάσεις για την επίλυση των προβλημάτων των πολιτών.