Δεν μπορείς να γίνεις παλαιοχριστιανός

Δεν παρακολούθησα το ντοκιμαντέρ της Ανθής Βούλγαρη για τα Τέμπη. Ούτε σκοπεύω να το κάνω. Ακουσα ότι ήταν εξαιρετικό. Ομως δεν άντεχα να το δω. Αυτός ο πόνος ξεπερνάει τα όριά μου. Είδα στο τρέιλερ εκείνον τον πατέρα που τα έβαζε με τον Θεό. Του ζητώ συγγνώμη, αλλά ήταν αδύνατο να πάρω μέσα μου ακόμα και μια ελαφρά αίσθηση του πόνου με τον οποίο προσπαθεί να λογαριαστεί. Υπάρχει ένα σημείο που οι αντοχές εξαντλούνται και πολλές έννοιες χάνουν το νόημά τους. Δεν είναι, άλλωστε, τραγωδία αυτό που συνέβη στα Τέμπη. Είναι κάτι άλλο, πιο μεγάλο, δεν υπάρχει λέξη ή αν υπάρχει δεν τη γνωρίζω. Ακόμα και ο χαρακτηρισμός περί εγκλήματος είναι επιεικής. Εγκληματεί εκείνος που σφάζει τη γυναίκα του. Στα Τέμπη έγινε κάτι που δεν χωράει στο καλούπι ενός εγκλήματος. Ασφαλώς υπάρχουν και εγκλήματα που τα καταναλώνεις όπως τα ποπκόρν. Δεν αισθάνεσαι φρίκη, αλλά τη γεύση του αίματος στον ουρανίσκο σου. Διψάς για λεπτομέρειες. Αν μάλιστα υπάρχει και κάτι από ερωτικό πάθος, ρουφάς το έγκλημα σαν προϊόν εξαιρετικής μυθοπλασίας. Το παρακολουθείς όπως οι περίεργοι που στέκονται στον τόπο ενός αιματηρού τροχαίου δυστυχήματος. Δεν σε αφορά. Και αισθάνεσαι τυχερός για αυτό. Το καταβροχθίζεις άφοβα. Ετσι νομίζεις. Διότι αν γνώριζες τι προκαλούν οι ειδήσεις, σε κάθε μορφή, στον ψυχισμό σου, δεν θα έκλεινες, απλώς, την τηλεόραση ή τον υπολογιστή, αλλά θα πετούσες το τηλεχειριστήριο από το παράθυρο. Λάθος. Δεν θα το έκανες. Γιατί είσαι εθισμένος στις τοξίνες των ειδήσεων όπως ο καπνιστής στο τσιγάρο. Τα τελευταία είκοσι χρόνια έχουν γίνει πολύ σοβαρές μελέτες για τα αντανακλαστικά των τηλεθεατών κατά τη διάρκεια ενός δελτίου ειδήσεων. Οχι μόνο με ερωτηματολόγια, αλλά και με μηχανήματα που καταγράφουν εγκεφαλικές αντιδράσεις. Ναι, ο εγκέφαλος «κλοτσάει» όταν τον ταΐζεις με αρνητικές ειδήσεις. Ωστόσο αυτό ακριβώς είναι το στοιχείο που δίνει τηλεθέαση, αναγνωσιμότητα και κλικ. Οι κακές ειδήσεις είναι σαν τη ζάχαρη. Ξέρεις ότι σου κάνει κακό, αλλά δεν μπορείς να αντισταθείς.