Στο βιβλίο του «2020: One City, Seven People and the Year Everything Changed» (2020: Μια πόλη, επτά άνθρωποι και η χρονιά που άλλαξαν όλα), o αμερικανός κοινωνιολόγος Ερικ Κλίνενμπεργκ ανακατεύει προσωπικές καθημερινές ιστορίες με την ιστορία και τις πολιτισμικές επιπτώσεις πραγμάτων που μάθαμε στην πρόσφατη πανδημία, όπως η τήρηση αποστάσεων και η χρήση μάσκας. Η Σοφία Ζάγιας, μια ακτιβίστρια του Μπρονξ που δούλεψε «σαν στρατιώτης στην πρώτη γραμμή του μετώπου», ήταν προσωπικά αντίθετη στον εμβολιασμό, κάτι που προκάλεσε μεγάλη ταλαιπωρία στην οικογένειά της όταν η ίδια και η γιαγιά της νόσησαν από Covid. Ο ιδιοκτήτης ενός μπαρ στο Στέιτεν Αϊλαντ επέμενε να ανοίγει το μπαρ του παρά την καραντίνα, με αποτέλεσμα να γίνει ένα είδος τραμπικού ήρωα στη γειτονιά. Εκ των υστέρων μπορεί και να είχε δίκιο: αν κάνει κανείς τον απολογισμό, διαπιστώνει ότι κοινωνίες με τελείως διαφορετικούς τρόπους αντίδρασης στην πανδημία δεν είχαν τελικά πολύ διαφορετικά αποτελέσματα. Τη στιγμή της κρίσης, όμως, η συμπεριφορά του ήταν αντικοινωνική.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή